Dünyanın bütün çiçeklerine...

I didn't understand but I like it !

it s about flowers but she meant the her students
orher students look like flowers

Şefik Sınığ,1949 yılı ekim ayında bir
gün, görev yaptığıSütlaç Kö­yü'ne
yakın Bostancı Köyü'ne futbol oynamaya
giderler. Orada, maç esnasında fut­bol topu
patlar. Şefik öğret­men ve arkadaşları, tapu
tamir etmek için okula giderler. Şe­fik
...öğretmen, topu tamir eder­ken okulun ara
duvarı üzerleri­ne çöker. Yalnızca o ağır
yara­lanır.Ancak, durum umutsuz­dur. Dünyanın
bütün çiçeklerini, köyçocuklarını,
öğretmen­lik mesleğini çok seven ide­alist
öğretmen ölmek üzeredir.Sürekli
öğrencilerini sayıklar.Son sözleri şu
olur:"Bana çiçek getirin, dünyanın
bütün çiçeklerini buraya getirin"Daha
sonra, yaşama gözlerini kapar. Zorluklarla
geçen yaşamı acı bir olayla son bulmuştur.Bu
acı olayı ve son sözleri duyan Ceyhun Atuf
Kansu çok duygulanır. Şefik öğ­retmenin
anısını, idealistliğini ölümsüzleştirmek
için "Dünyanın Bütün Çiçekleri"
adlı o duygulu, anlamlı şiirini kaleme
alır.DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİDünyanın
bütün çiçeklerini diyorum Bütün çiçekleri
getirin buraya, Öğrencilerimi getirin, getirin
buraya, Kaya diplerinde açmış çiğdemlere
benzer Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara, Son şarkımı
söyleyeceğim, Getirin, getirin… ve sonra
öleceğim. Dünyanın bütün çiçeklerini
diyorum Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen, Yalnızlıkta açarlar,
kimse bilmez onları, Geniş ovalarda kaybolur
kokuları… Yurdumun sevgili ve adsız
çiçekleri, Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin
görün beni, Toprağı nasıl örterseniz öylece
örtün beni. Dünyanın bütün çiçeklerini
diyorum Ben bir köy öğretmeniyim,
bahçıvanım, Ben bir bahçe suluyorum
gönlümde, Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde, Kandır,
hayattır, emektir benim güllerim Korkmadım,
korkmuyorum ölümden, Siz çiçek getirin
yalnız, çiçek getirin. Dünyanın bütün
çiçeklerini diyorum En güzellerini saymadım
çiçeklerin, Çocukları, öğrencilerimi
istiyorum Yalnız ve çileli hayatımın
çiçeklerini, Köy okullarında açan, gizli ve
sessiz, O bakımsız***a kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek Seni,
beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Okulun
duvarı çöktü altında kaldım, Ama ben dünya
üstündeyim, toprakta. Yaz kış bir şey
söyleyen sonsuz toprakta, Çile çektim, yalnız
kaldım,***a yaşadım. Yurdumun çiçeklenmesi
için, daima yaşadım, Bilir bunu bahçeler,
kayalar, köyler bilir. Şimdi ustum, örtün
beni, yatırın buraya, Dünyanın bütün
çiçeklerini getirin buraya. Dünyanın bütün
çiçeklerini diyorum Afyon ovasında açan
haşhaş çiçeklerini, Bacımın suladığı
fesleğenleri, Köy çiçeklerinin hepsini,
hepsini, Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de
unutmayın, Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini
istiyorum. Dünyanın bütün çiçeklerini
diyorum Baharda Polatlı kırlarında açan, Güz
geldi mi Kop dağına göçen, Yürükler
yaylasında, Toroslarda eğleşen, Muş
ovasından, Ağrı eteğinden, Gücenmesin,
bütün yurt bahçelerinden Çiçek getirin,
örtün beni, Eğin türkülerinin içine gömün
beni. Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum Ben
mezarsız yaşamayı diliyorum, Öl***k
istiyorum, yaşamak istiyorum, Yetiştirdiğim
bahçe yarıda kalmasın, Tarumar olmasın
istiyorum, perişan olmasın, Beni bilse bilse
çiçekler bilir dostlarım, Niçin
yaşadığımı ben onlara söyledim, Çiçeklerde
açar benim gizli arzularım. Ceyhun Atuf KANSU

Imane Benkhelifa: it says; for flowers of the
world. it talk about to love