SEYDUNA TÜRKÜLERİ___NEFESİMİ SÜREYİM

Ayrılıklar uyandırmalı kör
yüreğimi.Cehennem yangınlarındanÖlmeden
çıktıysa bedenim; artıkBenim olmalıyım
benim.Yeter yüreğimi bir çift
gözün...Ateşine rehin verdiğim. Ateş
artıyıDeğildir karşılığımız. Pusatını
dağSisinden alan firarını mermisineEmanet eden
bir namludur buEşkıya sevda ki; zulasında
asılıDurur kefenlediği ölümü.Ellerinin
çeliğine su verilmiştir taAdem`den beri. Bilir
ve intiharCüretiyle yoklar yüreğinin
tetiğini.Güneşin kızılca kıyametine
çatarKuruyan umut dallarını.
YanacaksaCehennemden beter yanmalı!Kim anlar ki
eşkıyanın sağlamlığını;Özleminin çiseyle
yıkanmış şafakDeğerini kim? Hani ellerine
kuşlarİnerdi kardan üşüyen kuşlar...Bahçen
kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud.Eşkıya
yüreğime çığ düştüÜşüyorum ha... Aç
ellerini.Geldim mutsuzluğumlaYürek
susuzluğumlaKoynuna al demiyomEşikte koyma
beni.Koynunda yatır dememYeter bağışla
beni.Aç ellerin gireyimSana ömrüm
vereyimKuruyan dudaklarınaNefesimi
süreyim.Dağlara küs olur mu?Banara yas olur
mu?İki can bir bedenkenAyrı yatmak olur mu?İki
yürek bir cankenAyrı düşmek olur mu?Biliyorum
suçluyumKentin kirli suyuyumSevmesini
bilmiyorsamGeçmişin sonucuyum.Aç kapıyı
gireyimSana ömrüm vereyimKuruyan
dudaklarınaNefesimi süreyim.