Üzüldüğün Şeye Bak / EMEL SAYIN & Nostalji Kahvesi

Son sözü sen söyleyemezsin…Unutma kalbimde
taşırım ben seni,Her seferinde kayboluyorum
sana baktığım yerde,Öyle bir yangın ki bu
söndüremezsin…Canımı daraltan şu mehtabın
sessizliği,...Ne denli sebebim varsa
içimde,Sebepsizliğimi görmezden
gelemezsin.Kafayı çektiğin gibi tetiği de
çekemezsin…Yazılıp çizilen sevd...alar
gördük seher vaktinde,Kiminde boğulup,
bazısında kaybolduk…Bir de maskeler vardı
gülen yüzlerin hıçkırıklarında,Ama
aldanmadık inadına,Lakin adıma bir kalem de sen
çekemezsin…Kutsandı mutluluk
gülüşlerinde,Gözlerinde taçlandı
bakışlar,Yüreğinde yeşerdi en kurak
tarlalar,Şimdi de gecenin tam ortasında,Bu
hasadı zamansız biçemezsin…Gitme vakti
geldiğinde kurur yapraklar,Güneş
kızıl,rüzgar suçlu ve başı boş
sokaklar…Zincire vurulmuş ise de ayaklar,Bu
yolda bensiz yürüyemezsin…Vuslata ya sabır
çekemezsin…